O nomos stin elleniki komodia

Abstract

Η γενική σχέση κωμωδίας και νομικής στην αρχαία Αθήνα δεν είναι απλή. Οι βαθιές διαφορές μεταξύ των κωμωδιών του Αριστοφάνη και εκείνων του Μενάνδρου, όσον αφορά το νομικό τους υπόβαθρο, υποδηλώνουν ότι η Παλαιά και η Νέα Κωμωδία πρέπει να συζητηθούν χωριστά. Ξεκινώ λοιπόν με τον Αριστοφάνη, πρώτα εξετάζοντας την ορολογία του αθηναϊκού δικαίου που είναι ευρέως διαδεδομένη στα έργα του και εξετάζοντας τη χρήση της ως πηγή για το αθηναϊκό δίκαιο. Από εκεί στρέφομαι στην εξέταση των διαφορετικών τρόπων με τους οποίους ο Αριστοφάνης ασκεί κριτική στα δικαστήρια και πώς το κοινό του μπορεί να έχει καταλάβει αυτή την «κριτική». Το συνεχίζω με μια σύντομη εξέταση του νομικού μηχανισμού των αντιπάλων του Αριστοφάνη. Στη συνέχεια επικεντρώνομαι στον Μένανδρο: ενώ η ανάπτυξη νομικών σεναρίων από τον Αριστοφάνη μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος πολιτικής επικάλυψης στις κωμικές πλοκές του, η εφαρμογή του νόμου από τον Μένανδρο ενσωματώνεται πληρέστερα στα εγχώρια θέματα των έργων του. Αυτό το κεφάλαιο εξετάζει νομικές αναφορές στην ελληνική κωμωδία διαχρονικά.